Sleggjubeinsskarð í Hagavík um óvæntar náttúruperlur legg 6 #ÞvertyfirÍsland

Tindferð nr. 255 laugardaginn 12. nóvember 2022.

Sjötti leggurinn yfir Ísland var farinn um miðjan nóvember í sumarveðri og færð... nema reyndar uppi á Henglinum sjálfum þar sem vetur ríkti... en leiðin var óhefðbundin og utan slóða að mestu eins og fyrri leggir... þar sem nokkrir viðkomustaðir komu virkilega á óvart og heilluðu okkur upp úr skónum svo ekki sé meira sagt...

Við lögðum ekki af stað frá malarstæðinu við Sleggjubeinsskarð heldur neðar við veginn þar sem leggur 6 var genginn í mars á þessu ári... þá var ófært inn eftir vegna snjóalaga og hópurinn skildi bílana eftir við veginn eins langt upp eftir og þau komust þá... við vildum auðvitað ganga nákvæmlega frá þeim stað... og gerðum það þó það þýddi að bílunum var lagt í vegakantinn... og vonuðum að starfsmenn Hellisheiðarvirkjunar yrði ekki í nöp við okkur sökum þessa...

Lagt af stað úr bænum kl. 8:00... aksturinn tók 20 mín inn með Hellisheiðarvirkjun... ennþá kolniðamyrkur og höfuðljósin kveikt á höfði við bílana... en þar spjölluðum við svo lengi saman áður en við dröttuðumst gangandi af stað að það birti til... og því gátu menn slökkt á ljósunum í upphafi göngu ef þeir vildu... þó snjórinn væri ekki til staðar til að upplýsa leiðina...

Þó það væri þungt yfir og skýjað yfir Henglinum þegar ofar dró... þá var ótrúlega mikil dagsbirta... enda ennþá svo sem rúmur mánuður í dimmasta dag ársins...

Mjög falleg leiðin upp í Sleggjubeinsskarðið... hér fór Jóhanna Fríða með hópinn í tveimur þriðjudagsæfingum í sumar og gaf hópnum tvær mjög flottar kvöldgöngur... virkilega vel gert hjá henni og segir allt um hversu skapandi hún er í sinni fjallamennsku...

Uppi beið okkar þokan... en það var hlýtt og lygnt... um sumarfæri... mildin var alltumlykjandi og við gátum ekki kvartað...

Gengið var inn með slóðanum í Innstadal til að byrja með...

Alltaf jafn gaman að koma hér... mikið landslag og fjölbreyttir töfrar á þessum Hengli...

Þokan uppi í fjöllunum... við vissum að okkar beið hún þegar ofar drægi...

En fljótlega fórum fórum við út af honum og héldum okkur við fyrri leið í gegnum fallegt landslagið ofar í Henglinum en hefðum vel getað haldið þessum stíg að skálanum og áfram upp á Nesjaskyggni í raun...

Fallegi fossinn sem var allur í snjó og vetrarsól síðustu helgina fyrir jól árið 2020... þegar við gengum á Vörðuskeggja í gullinni ferð... Vörðuskeggi um Sleggjubeinsskar (toppfarar.is)

Mjög flottur staður... nú í haustlitunum...

Reynt að ná samhengi landslagins...

Alls 16 manns... fegurðin við fossinn fangaðist ekki á þessari mynd... en við reyndum allavega...

Vilhjálmur, Jóhanna D., Gulla, Njóla, Lilja Sesselja, Örn, Hlökk, María H., Þórkatla, Sjöfn Kr.,, Guðný Ester, Jóhanna Fríða, Oddný, Jaana og Kristín Leifs en Bára tók mynd og Batman og Kolka gáfu ferðinni mikla gleði...

Gengið upp með ánni...

Blautt færi og leðjukennt á köflum... hér var frost komið í jörð undir...

Þessi kafli minnit ítrekað á leiðina milli Hörðubreiðar og Ljónstind í sumar... gaman að upplifa þegar staðir senda mann þráðbeint í aðrar ferðir... sálin man...

Mjög falleg leið sem við munum vilja upplifa enn og aftur síðar... ekki hægt að fá nóg af Henglinum...

Gróðurinn... litirnir... formin...

Appelsínuguli lækurinn....

Hér var snjórinn farinn að skellast til hér og þar...

Ótrúleg fegurð í þokunni... fegurð hins smáa...

Djúpir litir...

Komin í snjó... inn í annan heim... harðneskjan tók smám saman við eftir mikla mildi til að byrja með...

Við héldum okkur við gps-slóðina frá því 2020 nokkurn veginn en vorum samt aðeinst austar... og komumst að því að það var líka fínasta leið...

Það þarf ekki alltaf að fara nákvæmlega það sama og síðast... eða sama og aðrir... þetta landslag er síbreytilegt og með snjóinn yfir var engin leið að sjá slóða í þessu grýtta landslagi svo við fórum bara sem leið lá í landinu...

Nesti hér í smá skjóli fyrir golunni... kalt og hráslagalegt... en við vissum að góða veðrið væri handan við hornið... vorum handviss um að það myndi allt opnast á efsta tindi á Nesjaskyggni... en þokan sem læddist um allt var reyndar ekkert á þeim buxunum...

Eftir notalega sögustund og hlátur og vangaveltur héldum við áfram upp í fjöllin...

Mjög skemmtileg leiðin hér efst í átt að Vörðuskeggja...

Komið skilti hér sem við höfum ekki séð áður... hugsanlega kom það eftir slysið vorið 2021 þar sem kona rann niður hliðarstíginn sem var framundan... þeim hinum sama og við ætluðum einmitt að sniðganga og velja sömu leið og við fórum 2020... sem var farinn þá til að sniðganga hliðarhallann... enda snarbratt og löng leið rennandi niður ef farin í snjó og hálku... flott hjá hverjum þeim sem setti upp þetta skilti... að sýna betri leiðina hér framhjá brekkunni... í sumarfæri er þessi kafli hins vegar svipmikill og stórbrotinn... við þurfum að fara að ganga á Hengilinn á þriðjudagsæfingu !

Brekkan góða framhjá hliðarstígnum... í desember 2020 var hún öll í snjó og hvergi grjót á leiðinni nema yst...

Komin upp og í stað þess að halda að Vörðuskeggja héldum við í átt að Nesjaskyggni...

Því miður létti ekki þokunni... það sást stundum glitta í bláan himinn... og sólin skein stundum í gegnum þokuna að hluta... við fundum að það var stutt í sól og skyggni... og biðum óþreyjufull... hæsti punktur á þessum kafla var 804 m hár... bungan er nafnlaus og við ákváðum að kalla hann Hengilstind til aðgreiningar frá öðrum tindum þar sem það er ákveðin leið að fara upp á hann þegar gengið er á þessu svæði enda gefur hann mikið útsýni og er áberandi í landslaginu... þegar það er skyggni...

Landslagið að Nesjaskyggni var hæðótt og svipmikið... það kom skemmtilega á óvart...

Kristín Leifs og Jóhanna Fríða í mjög flottum gulum litum... þessi ferð var sérlega lirtík í fatnaði og landslagi... eins og við áttum enn eftir að komast að...

Stutt í Nesjaskyggni... en þessi tindur er nafnlaus og stutt frá honum...

Komin að Nesjaskyggni... í 770 m hæð... ennþá þoka og ekkert útsýni... við gátum grenjað...

Þegar lagt var af stað niður héðan sagði þjálfari að það væri stutt í skjól og skyggni og mun betra veður og aðstæður... það sem við vissum ekki var hversu ótrúlega stutt var í þetta...

... því við vorum varla lögð af stað... þegar snjórinn hvarf... blái himininn kom...

... sólin tók að skína...

... og við fórum að sjá yfir allt landið...

Þetta gerðist bara á nokkrum mínútum... ótrúlegt alveg... hingað verðum við að koma aftur á þriðjudegi og rifja upp þessar mögnuðu brekkur hér...

Þessi kafli var eina áhyggjuefni þjálfara... þeir voru að fara hér niður í fyrsta sinn og voru búnir að liggja yfir ljósmyndum frá göngum neðan frá til að sjá góða leið utan kletta... og höfðu einnig til viðmiðunar gps-slóð frá Jóni Oddssyni sem farið hafði hér niður þannig að við vissum nokkurn veginn að hér væri fært... en hvort það yrði í lagi í nóvember var svo annað mál... en þetta reyndist greiðfært og saklaust í mjúkum jarðvegi og hvergi hindrarnir á leiðinni...

Brúnirnar ofan Hagavíkurlauga var það sem þjálfarar áttu von á að yrði stórbrotnast við þennan göngulegg... en svo reyndist sannarlega ekki vera... það voru fleiri perlur sem biðu okkar...

Bára hefði viljað fara hér beint niður og rekja sig eftir brúnunum frá vinstri til hægri... en Örninn flaug bara beint niður á oddana hér hægra megin... og það reyndist besti útsýnisstaðurinn yfir laugunum sjálfum svo þetta var fínasta leið...

Fallegir litir og mjög skemmtilegur kafli...

Græni liturinn einstaklega sterkur...

Vestari hverirnir biðu okkar beint neðan við brúnirnar...

Við stefndum á hrygginn hér...

Sólin skein úr suðaustri og birtan var einstök...

Litið til baka...

Fremstu menn fóru að skoða hverina...

Birtan var lygileg... þetta var eins og í teiknimynd...

Meistari Jóhanna öll í stíl... það kemst enginn með tærnar þar sem hún hefur hælana hvað varðar að vera með í þema og taka það alla leið... allt gult og blátt... niður í naglalakkið... við rifjuðum fyrr í ferðinni upp önnur litaþema í gegnum tíðina þar sem Jóhanna hefur sýnt meistaratakta... og áfram gerði hún það í þessari göngu...

Alger snillingur þessi kona !

Já ! Við náðum brosinu og hlátrinum hennar á mynd ! ... og birtunni sem alltaf stafar af henni :-)

Vá... þetta var magnað ! Svo fallegt...

Oddný, Jóhanna Fríða, Jóhanna D., og Lilja Sesselja... magnaðar konur og algerar perlur... ófáar samræðurnar sem maður hefur átt við þær allar.... sem maður hefði aldrei viljað vera án... einmitt þessi samvera er svo dýrmæt í svona göngum... fágætt og dýrmætt... takk fyrir að vera til stelpur !

Hér skein sólin og allt var svo bjart og gyllt...

Birtan breyttist stöðugt og við máttum varla vera að því að ganga fyrir ljósmyndun...

Vestari Hagavíkurlaugar...