Fagrafell með Gljúfrabúa og Seljalandsfossi í blíðskaparveðri.
Tindferð nr. 258 laugardaginn 7. janúar 2023.
Janúar mánuður hefur mjög oft verið okkur erfiður veðurfarslega séð og við höfum í gegnum tíðina lært að þrjóskast bara við því annars gerist ekkert... og því héldum við áætlun með göngu fyrsta laugardag ársins en breyttum um landsvæði þar sem miklum vindi var spáð á Snæfellsnesi... og færðum Kráku og félagar og völdum Fagrafell og fossana sem áttu að vera seinni tindferðin í desember en lítill áhugi var á... og uppskárum fullkominn dag og einstaka fegurð...
Skafrenningur og þæfingsfærð var á köflum á leiðinni keyrandi... og vindaspáin var orðin verri þegar nær dró göngunni... en það var eins og það yrðu nokkur lygn svæði á Suðurlandi þó það væri reyndar orðið ansi þröngt og lítið þegar að þessum laugardagsmorgni kom...
Að okkur sótti uggur í þessum vindi og skafrenningi... keyrandi úr bænum klukkan níu í myrkri og svo ljósaskiptum...
En þegar nær kom Fagrafelli og Seljalandsfossi... skall á logn... sem ríkti alla gönguna...
Fagrafellið hér... Seljalandsfoss hægra megin og Gljúfrabúi vinstra megin... gönguleiðin okkar útbreidd þarna fyrir framan okkur...
Njóla og Doddi komu þennan morgun úr bústaðnum sínum í Fljótshlíðinni og voru næstum því búin að hringja í okkur og spyrja hvort ekki yrði hætt við gönguna því þá um morguninn skall á mikill vindur og þetta leit ekki vel út handan við Markarfljótið...
Við ætluðum varla að trúa þessu... blankalogn... eftir aksturinn í rokinu... og við áttum flest von á að þegar við myndum hækka okkur upp á heiðina... skylli vindurinn á okkur...
En það gerðist ekki...
Uppi var sama lognið... og við önduðum að okkur dagrenningunni og sólarbirtunni sem lá yfir sjónum...
Ákváðum að njóta meðan þessi molla ríkti og halda áætlun þar sem við vorum við öllu búin og vel klædd fyrir vind og kulda...
Fagrafellið hér með opið hús og mun minni snjóþyngsli en við áttum von á...
Birtan þennan dag var einstök... og átti bara eftir að skreyta enn meira ferðina en hér í byrjun dags...
Örninn ákváð að skoða fossana alveg frá brúninni og það var vel valið...
Hér uppi í fyrsta sinn við lang flest... mjög gaman að sjá fossinn héðan... síðar um daginn áttum við eftir að vera þarna niðri í kyngimögnuðu sólarlagi...
Sólin reis á himni og lofaði góðum degi...
Mikill kraftur hér og mjög gaman að sjá fossinn svona ofan frá...
Klakinn og risavaxin grýlukertin...
Aðalverkefnið var að vaða árnar... við sáum að þær eru í gljúfrum ofar... og vorum að vona að við næðum þessu á snjóbrúm en þegar við sáum vatnsmagnið í Seljalandsfossi runnu á okkur tvær grímur...
Örn leitaði að snjóbrú ofar... en Bára vildi bara vaða og ekkert væl...
En það var fínasta snjóbrú þarna þar sem um þrengdist áður en fossarnir tóku við...
Bára var hikandi og leist ekkert á blikuna... en Örn kannaði styrkleikann á brúnni... og jú... þetta var saklaust landslag... og við vorum öll með ísexina til að höggva okkur í gegn og ná í þann sem gæti dottið neðar í skaflinn og fest sig þar...
Þetta gekk vel... hver á fætur öðrum fór yfir en þannig veiktist snjóbrúin...
Ekkert mál...
En áin rann í góðum straumi yst og þar fór snjórinn að gefa eftir smám saman...
Á brúnni og þykkur klaki yfir henni að mestu...
Komin hola hér og síðustu menn stukku yfir hana og til strákanna...
Seljalandsáin sem sé í allri sinni dýrð... áður en hún rennur niður sem Seljalandsfoss... mikill heiður að vera hér... og það hefði auðvitað verið gaman að vaða hana... en þetta var tær snilld að ná þessu á klakanum...
Fagrafellið tók smám saman á sig sólargeislana og kallaði á okkur að koma...
Bleik og gul birta fyllti Seljalandsheiðins (sunnan við Seljalandsá) og Hamragarðaheiðina (norðan við Seljalandsá)...
Mjög fallegt og létt yfirferð hér þó þýft væri í snjónum...
Það var ótrúlega hlýtt og við fækkuðum fötum á þessum kafla...
Sérstakur blámi var yfir landinu en við vorum einhvern veginn í gulu og bleiku birtunni í fjöllunum...
Seinna vað dagsins... við vissum að það væri mun vatnsminni á... Gljúfurá sem rennur svo í fossinn Gljúfrabúa... og hér hlyti nú að vera snjóbrú... en það var lúmskt spennandi að þurfa að vaða í janúar í snjó... fannst sumum en auðvitað vildu menn bara finna snjóbrú...
Mjög fallegt gilið hér... við hefðum eflaust skoðað það betur ef ekki hefði verið svona snjóþungt og við upptekin að finna leið yfir ána...
Auðvitað fundu strákarnir strax leið... og Bára ætlaði bara að vaða en það voru mörg handtök í broddum og með legghlífarnar... svo jæja, allt í lagi... við skulum bara fara hér yfir...
Doddi enga stund og sporaði upp snjóbrekkuna meðan Örn lóðsaði menn hér í gegn...
Litið niður eftir...
Smávegis hopp...
Mjög skemmtilegt landslag...
Greiðfærara fyrir fyrstu menn en þá síðustu en ekkert mál að fara hér yfir...
Gilið ofar...
Sporin hans Dodda hér upp...
Keðjubroddarnir dugðu vel í þessari ferð og voru næstum því óþarfir í þessu hitastigi og þessari færð... það var helst í troðna snjónum við fossana sem þeir komu sér vel...
Vestmannaeyjar að koma í ljós hvítar af snjó í lágri vetrarsólinni...
Hvílíkur tignarleikur !
Þær skiptu stöðugt litum og voru eins og einstakar perlur úti á hafi... við vorum með sérlega gott sjónarhorn á þær þarna sem gleymist seint...
Nærmynd...
Nestistími í skjóli... því hér kom smá gjóla... en svo kom aftur logn sem hélst alla ferðina...
Engin mynd tekin í nestinu en eftir góða pásu héldum við upp ásinn á Fagrafellinu...
Komin á suðurhrygginn og tindurinn í augsýn...
Birtan úti á hafi breyttist stöðugt og var mun áhrifameiri en ljósmyndirnar ná að fanga...
Létt leið og greiðfær...
Gljúfuráin hér að koma niður og jeppaslóðinn hér upp eftir...
Hann var auður að mestu og við sáum snjótroðara og svo stóra jeppa fara um hann...
Magnað útsýnið !
Komið að skarðinu...
Sigurbjörg... Jaana... Njóla... magnaðar göngukonur !
Brátt opnaðist landslagið handan Fagrafells þegar ofar dró...