Fjögurra tinda ganga legg 2 yfir Ísland frá Stóra Leirdal um stórkostlegar gosstöðvarnar að Keili.

Tindferð nr. 237 laugardaginn 18. janúar 2022.

Gosið í Geldingadölum hófst föstudaginn 19. mars 2021... kvöldið áður en við ætluðum að ganga legg tvö #ÞvertyfirÍsland... og því urðum við að breyta okkar áætlun með mjög stuttum fyrirvara og enduðum á að ganga legg 4 frá Kaldárseli í Bláfjöll þennan fyrsta laugardag eftir að gosið hófst...

Sjá hér mynd af umfangi gossins eftir að því lauk... af vef Veðurstofunnar...

Annað skjáskot hér...

En við ákváðum að gera tilraun tvö í janúar 2022... um þremur mánuðum eftir að gosinu opinberlega var lokið... þrátt fyrir áframhaldandi jarðhræringar á svæðinu en það var ekki talið hættulegt ástand á Reykjanesskaga lengur...

Sjá má gönguleiðina okkar þennan dag... en á þessari mynd eru Meradalahnúkarnir merktir ranglega inn... þeir eru framan á mynd og líklega er þetta Langihryggur sem þeir eru bendlaðir við hér...

Veðurspáin var ágæt fyrir þennan dag... heilmikill vindur samt... eins og nánast alla daga í janúar árið 2022...

Um kvöldið átti svo að skella á stormur... en þeir voru ansi margir þennan fyrsta mánuð ársins... sbr. þriðjudagskvöldin okkar í janúar...

Við keyrðum í samfloti frá Ásvallalaug kl. 8:00 á laugardagsmorgninum meðfram kleifarvatni niður á Suðurstrandaveg... en meðfram kleifarvatni var skelfingar skafrenningur og ansi kuldalegt um að litast... þegar komið var niður á Suðurstrandaveg var allt annað uppi á teningnum... auð jörð og lygnara... meira veðravítið þarna við vatnið !

Allir mættir... en við vorum alls 22 manns sem mættum í gönguna og þá höfðu allavega fimm manns hætt við sem kom ansi óheppilega út þar sem tvær litlar rútur sóttu okkur við endastað göngu til að gæta að fjarlægðarmörkum og sóttvörnum...

Við lögðum af stað kl. 9:16... og þá þegar var himininn orðinn aðeins litaður af fyrstu geislum dagsins...

Við gengum frá nýju malarstæði... einu af nokkrum sem búin voru til á svæðinu eftir að gosið hófst og þúsundur manna tóku að streyma á svæðið hverjum degi... stuttu frá staðnum þar sem við lögðum bílunum í janúar 2021... allsendis grunlaus um hversu frægur þessi staður yrði stuttu síðar...

Fallegur himininn þegar tunglið kvaddi í vestri... og sagði okkur að sólin væri rétta handan við hornið í austri...

Birtan af tunglinu...

Langihryggur hér framundan og fjær er Stóri hrútur... við gengum bílslóðann gamla sem nú er lokaður allri umferð nema björgunarsveita og annarra opinberra aðila...

Við Drykkjarstein svokallaðan sagði Agnar okkur söguna af honum... stórmerkileg saga... og sérstakur steinn með meiru... drykkjarfontar fyrir menn og hunda...

Sjá hér: https://www.visitreykjanes.is/en/place/drykkjarsteinn

Og viti menn... steinninn geymir heilmikið af vatnsbirgðum...

Frosinn pollurinn efst...

Sjá Langahrygg og framundan hægra megin og hraunbreiðurnar lekandi niður í Nátthaga frá gígnum sem trónir yfir öllu saman í Geldingadölum...

Hér var orðið dagbjart... en svalt... og vindurinn blés aðeins... og átti eftir að blása ansi hart á leið hér upp...

Við tókum þetta í einni góðri uppgöngu... ekkert mál...

Svakalegur vindur þegar ofar dró... svo mikill að maður þurfti að hafa sig allan við að standa á fótunum...

Litið til baka...

Sjá hraunsporðinn úr Nátthaga... stutt niður á Suðurstrandaveg...

Fremstu menn komnir upp og virtust vera í skjóli...

Hraunið tók að stela senunni...

Menn voru greinilega að njóta útsýnisins þarna á brúninni... meðan við öftustu börðumst við brjálaðan vindinn...

Hraunið búið að taka yfir brekkuna þar sem við gengum upp þarna í mars í fyrra... á sögulegu þriðjudagskveldi sem aldrei gleymist... hvílík dýrðarinnar fegurð að horfa á gosið í seilingarfjarlægð...

Sjá Grindavík í fjarska... Festarfjallið og Húsafjall...

Mergjaður útsýnisstaður... þarna var mun betra veður en á uppleiðinni...

Dásamlegt að koma hér upp...

Við gáfum okkur góðan tíma til að virða umfang hraunsins fyrir okkur og sjá hvernig upprunalega leiðin er horfin undir hraun....

... hvernig staðurinn þar sem við lögðum bílunum okkar síðast þegar við gengum hér á Meradalahnúka, Langahrygg, Stóra hrút og á Langhól í Fagradalsfjalli og komum þá niður hér þar sem gígurinn er og hraunið rennur niður... okkar gönguslóð árið 2018... ótrúlegt alveg hreint að sjá þetta !

http://www.toppfarar.is/tindur152_meradalahnukar_060118.htm

Við horðum agndofa og heilluð... umfangið er lygilegt...

... tonn á tonn ofan af fersku hrauni... sem rauk alls staðar úr ennþá... þrátt fyrir kuldann...

Eftir andaktugar mínútur héldum við áfram eftir Langahrygg... úr því veðrið var með skásta móti hér uppi og ekkert í líkingu við rokið í hlíðunum á leið upp...

Það var alveg hægt að spjalla hér og njóta...

Flott leið... og sérkennilegt að ganga á göngustíg eftir öllum Langahryggnum... stikuð leið með blikkandi ljósum til leiðbeiningar þegar það er myrkur... þessi einmanalegi hryggur er orðinn að alfaraleið...

Þennan dag var bókstaflega enginn á svæðinu nema við... við sáum til jeppa seinna um morguninn að keyra inn lokaða björgunarveitaveginn... og eins sáum við rútur fara þar inn þegar við vorum stödd þarna uppi... en hvort einhver fór út úr bílunum og gekk að hrauninu vitum við ekki þar sem við vorum þá farin niður og í átt að Meradölunum...

Jebb... langur hryggur...

Sjálfur gígurinn... trónandi efst... þarna verður mjög áhugavert að ganga um þegar það er orðið öruggt...

Litið til baka...

Kominn á tindinn á Langahrygg sem mældist hæstur þennan dag.. 315 m hár... fyrsti tindur af fjórum...

Hér gáfum við okkur aftur góðan tíma til að berja gosstöðvarnar augum... magnað að hafa svona útsýnisstað yfir allt svæðið...

Hvílíkt umfang... hvílíkt magn...

Suðurströnd landsins...

Hópmynd með gíginn í Geldingadölum í baksýn:

Efri: Vilhjálmur, Fanney, Kristín Leifs., Agnar, Inga Guðrún, Davíð, Örn, Silla, Ása, Kolbeinn, Guðný Ester, Þorleifur og Jóhanna D.

Neðri: Bjarni, Svala, Súsanna, Jaana, Þórkatla, Sigríður Kolbrún gestur, Sigrún Eðvalds. og Gulla með Batman, eina hund dagsins... en Bára tók mynd.

Ofan af Langahrygg héldum við niður í Meradali...

... starandi í sífellu niður á hraunið...

... sem var rjúkandi heitt þegar að var gáð... ótrúlegt... hvílíkur hiti ennþá í öllu þessu hrauni...

Stígurinn á Langahrygg nær alla leið niður og svo til baka í átt að bílastæðinu á lokaða veginum... en eins er hægt að halda áfram framhjá Drykkjarsteini á leið til baka...

Neðan við Langahrygg gengum við í átt að Meradalahnúkum og dölum þeirra...

Ennþá var gígurinn og hraunbreiðan hans í aðalhlutverki og stal senunni...

Aldeilis búið að breytast landslagið á þessu svæði...

Meradalahnúkarnir hér framundan... þeir eru allavega þrír stórir... við gengum á tvo þá vestari árið 2018...

Mynstur í landslaginu um allt...

Niður þetta gil bröltum við í skjóli og ákváðum að hér væri gott að borða fyrra nesti dagsins... í logni og friði frá rokinu sem rauk upp hér og þar en hægði á sér annars staðar...

Yndislegt að sitja hér og borða og spjalla... dagrenningin baðaði allt himinhvolfið yfir okkur og við vissum að okkar beið dýrðarinnar ævintýri handan við Meradalahnúka...

Nestisgilið... full orku héldum við áfram för okkar að nýja hrauninu... við gátum varla beðið... við sáum að Meradalirnir voru fullir af hrauni upp í fjallshlíðar en kvenþjálfarinn velti því fyrir sér hvort það yrði mögulegt að ganga í jaðrinum á því þegar nær væri komið... á kortum leit þetta þannig út að þjálfarar höfðu gert ráð fyrir að þurfa að sneiða alveg framhjá Meradalahnúkunum vegna hraunsins... en úr fjarska var eins og við gætum hugsanlega gengið meðfram því utan í hlíðunum... en sumum leist ekkert á það... svo við biðum spennt eftir því að komast nær og skoða þetta betur.

Spölurinn yfir í Meradali...

Himininn mjög fallegur í suðri...

Meradalahnúkar að stingast upp úr landslaginu... og tindurinn á Keili þarna fjærst...

Miklir litir á himni og alveg í stíl við útivistarfatnaðinn...

Sýnin til sólarinnar að rísa í suðaustri... gullið og óskaplega fallegt...

Meradalahnúkar takk fyrir... Keilir þarna fjærst... í ferðinnni okkar 2018 komumst við að því að Keilir er hluti af stóru safni keilulaga fjalla sem rísa í nokkrum þéttum röðum frá norðaustri til suðvesturs á þessu svæði... gosrásirnar eru þarna undir og bíða í röðum eftir því að fá að gjósa... Geldingadalagígurinn var fyrstur... af langri röð gosa... ef sumar spár rætast um að nýr goskafli hafi rétt verið að byrja með gosinu í mars 2021... eingöngu tíminn mun leiða það í ljós hvort rétt reynist...

Sólarupprásin hélt áfram að skreyta daginn...

Hraunið að koma í ljós svart og drungalegt...

Það rauk úr því hitinn... og litirnir runnu alveg saman við svartan jarðveginn með snjófölina ofan á í kring...

Sólin reyndi að stela senunni... en tókst það ekki... aðdráttarafl hraunsins var svo sterkt...

Jahérna hér... við vorum agndofa... yfir umfanginu... kraftinum... hitanum... gufustrókunum... áferðinni... síbreytileikanum... þessu svakalega magni af hrauni sem búið var að fylla bókstaflega alla Meradalina af hrauni... þetta var með ólíkindum að sjá...

Það var ekki annað hægt en ganga aðeins út á hraunið... við fórum varlega og héldum okkur alveg í jaðrinum og fórum ekki út á hraunið...

Dáleidd gengum við meðfram þessu risavaxna náttúrufyrirbæri...

... og ef maður staldraði aðeins við... þá blöstu listaverkin alls staðar við fætur manns...

Hvert mynstrið á fætur öðru...

Allar mögulegar myndir og form...

Þjálfari kallaði alla til baka og bað hópinn að stilla sér upp í sporðinum á hraunbreiðunni sem var augljóslega kaldur til að taka hópmynd... hvílíkur staður að vera á !

Hundurinn Batman forðast allt sem heitt er og sniðgengur oft jarðhitasvæði og óstöðugt landslag... hér var hann ekki hræddur... þetta var rétt í sporðinum á hraunbreiðunni...

Sprungur...

Mynstur...

Kúlur...

Rákir...

Sjá í stærra samhengi...

Við áttum ekki til orð og menn gengu eins og dáleiddir...

... ekki nándar nærri allt var myndað... þetta var endalaust...

Kaðlar...

Stundum endaði hraunið og við gengum út á eldri jarðveg... en þegar kom að hlíðunum innar þá var erfiðara að sniðganga hraunið...

Kaldur jaðarinn á hrauninu... gufustrókarnir voru svo lengra inni á hraunbreiðunni þar sem ennþá var augljós hiti...

Alls kyns form og mynstur um allt...

Þessi svarti litur... þetta magn... þessi form... þessi fjölbreytileiki... við áttum ekki til orð...

Einhverri sérstakri orku stafaði af þessu hrauni...

Það var ekki annað hægt en ganga á því... ef maður fór út í eldri jarðveg... var eins og maður yfirgæfi orkuna sem var í hrauninu... þetta var dáleiðandi...

Stundum bungaðist hraunið ofan við okkur... þarna hefur það stoppað og ekki farið lengra...

Sjá jaðarinn hér og svo hærri bungur innar...

Sprungur undir og allt gliðnað á köflum...

Á fleiri en einum kafla var eins og ruddur hefði verið stígur fyrir okkur meðfram hraunjaðrinum... þetta var eins og að vera í öðrum heimi...

Hvílíkt listaverk !

Aldrei séð annað eins...

Sumir héldu sig allan tímann frá hrauninu og gengu ekkert á því... en flest okkar stóðumst ekki mátið... og gengum til skiptis á því eftir því hvað landslagið sagði okkur...

Það hefði verið áhugavert að sjá þetta formast...

Heilu hellarnir...

Tröllsleg form...

Aftur kominn göngustígur af náttúrunnar hendi... ekkert í heiminum er manngert sem ekki á sér fyrirmynd í náttúrunni...

Tætingur og rifið hraun... skafið og þurrkað og kælt...

Hringadróttinsslegnir hraunjaðrar...

Sjá stíginn og kantinn svona líka fínan...

Hvernig var hægt annað en ganga á þessum stíg ?

Stundum urðum við að fara upp í hlíðarnar... þar sem hraunið hafði þrengst upp þær og ekki var fýsilegt að ganga á því...

Úfið og torfært... heitt og rjúkandi... Meradalahnúkarnir formfagrir að skreyta þetta enn meira...

Við vorum að ná að fara alla leið í gegnum þetta... það þótti okkur ekki sjálfsagt...

Svakaleg náttúrusmíð !

Sjá litina síbreytilega... þetta var ekki bara svartur litur...

Lægri Meradalahnúkarnir...

Þessi stóð upp úr eins og drangi... erfitt að sjá þetta á ljósmynd...

Nánast komin út í enda...

Ása. Jaana og Silla að mynda drangann...

Stórmerkilegt...

Úfinn allur öðru megin... rifnað frá...

Sjá hraunbreiðuna leka niður hlíðarnar ofan í Meradalina...

Allt kúffullt hér...

Hvílíkur staður að vera á...

Við máttum varla vera að því að ganga... enda gáfum við okkur góðan tíma hér...

Fremstu menn komnir framar...

Keilir í sólinni þarna innst...

Litið til baka... einn Meradalahnúka og Silla á köldu hrauninu... snjórinn staðfesti kuldann...

Við hefðum getað verið þarna klukkustundum saman... hingað langar mann að koma aftur... en hér vorum við búin að ganga tæplega 9 km... þannig að ganga til og frá er um 18 km langur dagur... það er hressilegt dagsverk fyrir þá sem ekki eru vanir að ganga klukkustundum saman...

Maður hugsaði hvort ekki ætti að opna veginn inn í Meradali og leyfa fólki að upplifa þetta ? Það er spurning...

Keilir í sólinni fjærst... við áttum stefnumót við upphafsstað göngu á hann... en gleymdum okkur alveg í nýja hrauninu...

Sjá útfellingarnar og litina...

Hingað verður maður að koma aftur...

Og aftur kominn stígur fyrir okkur... þetta var með ólíkindum...

Regnboganslitir í hraunsprungunum...

Komin út í enda... næstum því...

Vá... hvílík veisla þetta er í Meradölum... hreint út sagt magnað !

Nyrðri sporður hraunsins var kaldur eins og sá syðri... hér lá snjórinn yfir hrauninu og kuldinn búinn að sigra hitann sem annars rýkur ennþá upp úr hrauninu um allt þarna...

Litið til baka... kuldinn að sigra hraunið með umkringingu frá jöðrunum...

Nærmynd af Meradalahnúknum einum...

Við ætluðum ekki að geta slitið okkur frá hrauninu... það kom saknaðartilfinning...

Einhverjir völdu sér steina til minningar...

Sjá snjóinn að sigra hraunið smám saman...

Hey... lítið öll aðeins á mig !

Við áttum ennþá eftir þrjá tinda af fjórum á leið okkar að Keili... það var eins gott að halda bara áfram...

Kistufell og Litli Hrútur... við eigum þessi fjöll ennþá eftir...

Himininn fangaði okkur aftur með litadýrð sinni...

Súsanna og Svala.. tvær af nokkrum sem eru harðákveðnar að ná að þvera landið á sjö árum... það verður ekkert smá gaman að gera þetta í svona frábærum félagsskap...

Sjá hvernig hraunið liggur yfir og þekur alveg Meradalina... kolsvart og heitt...

Næsta fjall framundan... Hraunsels-Vatnsfell... mjög sérstakt nafn... en það stendur og er eins á flestum kortum...

Litið að Keili með Litla Hrút nær og norðurbrekkur Kistufells...

Vegurinn nær alla leið hingað... jahá...

... við ætluðum að ganga á þessi fjöll í janúar í fyrra og keyra þá inn þennan veg... en illviðrin frestuðu fyrri göngum þann mánuð framar og því var þessari ferð frestað um óákveðinn tíma... nú hefur þessum vegi verið lokað eftir jarðhræringarnar og óvíst hvort hér er hægt að keyra lengur...

Keilir beið þolinmóður...

Nærmynd...

Sólstafirnir í suðri... enn einu sinni upplifum við stórkostlega sólstafi við suðurströnd landsins á göngu um Reykjanesi... þetta hlýtur að vera samspil hafs og lands...

Fellin sem við skulum ganga á eitthvurt þriðjudagksveldið í framtíðinni... Sandfell og félagar...

Ennþá mátti sjá ógnarstærð hraunbreiðunnar milli fjallanna... hæðin á hrauninu er nefnilega merkilega mikil...

Nú var Litli hrútur í sólinni...

Upp þessa brekku hér á Hraunssels-Vatnsfell...

Sandfellið í suðri...

Smá pása áður en fell tvö var tekið...

Davíð með kort að reyna að átta sig á landslaginu... þessi nöfn voru frekar furðuleg... eins og á þessu Hraunssels-Vatnsfelli...

Hér sést vel hversu hátt hraunbreiðan liggur úr gígnum í Geldingadölum...

Sólstafirnir héldu áfram á leið upp fellið...

Hraunssels-Vatnsfell mældist 278 m hátt... Sandfell hér í baksýn vinstra megin og Meradalahnúkar hægra megin...

Litli Keilir, Litli hrútur og Keilir...

Þráinsskjöldur þarna lengst í fjarska milli Kistufells og Litla hrúts ? Litli Keilir fjærst hægra megin...

Meradalahnúkar, Kistufell, Litli hrútur og Litli Keilir... fjær bak við fyrrnefnd fjöll er svo Fagraskógarfjallið allt margbungótt...

Hraunbreiðan að renna ofan í Meradalina... og gígurinn trónandi efstur... magnað að sjá þetta !

Núpshlíðarhálsinn útbreiddur...

... og áfram með Selsvallahálsi alla leið að dyngjunum við vötnin þrjú...

Útsýnið ofan af Hraunssels-Vatnsfelli til Keilis og að Driffelli sem var næst á dagskrá... sjá einkennandi hvassan tind Trölladyngju og svo ávalan tind Grænudyngju við Sogin fjærst hægra megin... enn fjær er Esjan og Skarðsheiðin...

Keilir á leið niður... flestir fóru ekkert á keðjubroddana þennan dag...

Yfir á Driffell var farið yfir misúfna hraunbreiðu sem var mun greiðfærari en þjálfarar áttu von á... í mesta áhyggjukastinu sáum við fyrir okkur að hér myndu úfnar hrauntraðir flækja för eða stöðva... en svo var nú aldeilis ekki...

Svo kom sólin... og þá varð allt svo fallegt...

Oft hefur maður hugsað þegar sólin kemur í fjallgöngunum hversu eðlilegt það hefur verið að dýrka sólina eins og Guð líkt og sum samfélög úti í hinum stóra heimi hafa gert í gegnum tíðina...

Áning hér á miðri leið yfir hraunið...

Driffell... hér komum við...

Keilir...

Úfnasti hluti hraunbreiðunnar...

Mjög falleg leið...

Greiðfært þó seinfarið væri á köflum...

Fell þrjú af fjórum þennan dag... Driffell...

Einföld leið upp...

Afstaðan með Keili...

Driffelið mældist 256 m hátt...

Eingöngu tíu manns hafa gengið alla þrjá leggina til þessa #ÞvertyfirÍsland...

Þórkatla, Silla, Bjarni, Davíð, Svala, Fanney, Kolbeinn, Vilhjálmur, Örn og Bára.

Þar af allir í Toppfaraferðum nema Þórkatla legg 4 með Útivist...

Ofan af Driffelli blasti Oddafell við... síðasti tindur dagsins... það er mjög langt og kom á óvart...

Önnur hraunbreiða hér á milli... líka úfin á köflum en saklaus yfirferðar...

Skemmtileg leið...

Riddarapeysurnar og vinir hennar ! #Riddarapeysur

Ótrúlega gaman að sjá þær í alls kyns umhverfi...

Oddafell er ótrúlega langt fell... ef eitthvurt fell ætti að heita Langafell... þá væri það það...

við mældum það rúmlega 2 km langt... magnað !

En létt var það... og við gengum það geyst... Súsanna hér með gönguleið dagsins að baki...

Uppi á Oddafelli er ökutækjaslóði...

Upp og niður aðeins... en greiðfært...

Trölladyngja og Grænadyngja... Sogin á bak við og vötnin þrjú...

Mjög flott og gaman að ganga eftir Oddafellinu öllu... loksins gerðum við það !

Keilir kastaði kveðju til okkar...

Rúturnar komnar... tvær... sem kom sér vel til betur væri hægt að stjórna sóttvörnum...

Allir upp í rútu... og svo sá bílstjórinn hund á þvælingi... á einhver hund hérna ? Jebbs... þj´lfarar voru svo uppteknir í sóttvörnunum að Batman gleymdist alveg... en okkar maður skaust inn í rútuna enda vanur hundur...

...og rúllaði þessum rúma hálftíma sem það tók okkur að keyra Keilisafleggjarann, fara gegnum Grindavík og alla leið að Stóra Leirdal þar sem bílarnir biðu okkar...

Dásamlegt... snillingar hjá Rútubílum... þjónustan bregst aldrei...

Þarna biðu bílarnir... náðum þettu fyrir myrkur... það var frábært !

Alls 19,2 km á 6:49 klst. upp í 315 m hæst með alls 958 m hækkun úr 11 m upphafshæð og x m endahæð.

Næsti leggur verður í febrúar... frá Keili í Kaldársel... og nú hafa þjálfarar ákveðið að breyta leiðinni og fara ekki um vötnin þrjú og Sogin... af því það svæði nýtur sín best á sumrin en ekki veturna... heldur fara um Lambafellsgjá... Mávahlíðar... Hraungjá... og svo Undirhlíðarskóginn alla leið í Hafnarfjörðinn...

Gps-slóð dagsins hér: https://www.wikiloc.com/hiking-trails/stori-leirdalur-ad-keili-leggur-2-thvertyfirisland-150122-93102082

Myndband dagsins hér: https://www.youtube.com/watch?v=kMMAw6Bmyaw&list=PLyI-CMoTAd3hHwSId-QPcooWF_cnqgUsq