Tindferð 249 laugardaginn 13. ágúst 2022 #FjöllinaðFjallabaki
Loksins var góð veðurspá heila helgi að Fjallabaki... og við áttum stefnumót við Landmannalaugar og hryggi, gil og tinda upp í Jökulgilið...
Lagt var af stað úr bænum kl. 06 um morguninn eins og vanalega í þessum ferðum... nóg af jeppum og eftirvæntingin áþreifanleg... okkar árlega ganga um litríkt og formfagurt svæði Torfajökuls var að hefjast... og við vissum að okkar biðu fegurð eins og engin önnur á Íslandi...
Helliskvíslin nokkuð vatnsmikil en vegurinn um Dómadal annars í ágætis ástandi...
Mógilshöfðarnir... þeir bíða eftir því að vera gengnir og komast á fjallalista Toppfara... og það er ekki svo langt í það.... líklega árið 2025...
Suðurnámur... ofan Frostastaðavatns... stórbrotið og litríkt fjall sem er ekki metið að verðleikum... jafn litrík og formfögur ganga og að fara að Grænahrygg en hvergi eins fræg...
Lendingin frá hálsinum niður að Jökulgilskvíslinni og svo beygjan inn að Landmannalaugum er einn áhrifaríkasti staður á akstursleið á hálendi Íslands... Kirkjufellið, Halldórsfellið og Barmur standa sem útverðir...
... og svo fanga Bláhnúkur og Brennisteinsalda athyglina strax á eftir...
Fjöldi tjalda og bíla í Landmannalaugum er orðinn fastur liður... þetta er óumdeilanlega enn sérstakasti staður á Íslandi...
Reykjakollur... fjöllin ofan Brandsgilja og Bláhnúkur.... Námskvíslin nær en hún er síðasta hindrunin á akstursleiðinni að Laugum... og var nokkuð djúp en allir komust yfir...
Jeppaaksturinn eru ótrúlega skemmtileg viðbót við gönguferðirnar og órjúafnlegur hluti af hálendisferðunum okkar... rúta er jú mjög þægilegur ferðamáti... en akstursleiðin upplifist mun meira og betur þegar við þurfum sjálf að kljást við ár og torfærar leiðir...
Við vorum lent kl. 8:38... aksturinn tók því rúma 2,5 klst. frá Reykjavík.... nóg að gera á tjaldstæði Landmannalauga... beint á wc áður en gangan hófst... Siggi og Linda gistu í Laugum um nóttina og voru búin að gefa okkur góða skýrslu um veðrið og færðina...
Veðrið var með besta móti þennan dag... algert logn... svalt loft og hálfskýjað... það var búið að spá allt að 12 stiga hita í Laugum þennan dag... líklega náði hitinn almennt um 9 - 10 stigum en þap hlýnaði mjög fljótt ofan í giljunum ef sólin skein... en þegar hún hvarf bak við skýin þá hrundi hitastigið alltaf...
Sjoppan á sínum stað...
Lagt var af stað kl. 9:15 eftir stúss við bílana og á wc... þetta var afslappaður dagur og við vildum njóta landslagins sem mest... litum ekki á klukkuna fyrr en langt var liðið á daginn... og komumst reyndar þá að því að við vorum búin að ganga frá okkur tímann sem átti að var í heita lækinn og viðrun í Laugum eftir göngu... en það var allt í lagi... það var þess virði að dóla sér í þessum fjöllum og giljum í tíu klukkutíma...
Þurrt og gætt færi... blauta færið og snjóskaflarnir sem haldið höfðu Laugasvæðinu í óspennandi ásigkomulegi fram eftir sumri var farið... loksins að sögn skálavarða...
Gengið var meðfram Bláhnúk... og það var sérlega erfitt að taka ekki hægri beygju upp á hann... en við áttum erindi við Brandsgilin... sem við höfðum dáðst að árið 2015... og lofað okkur að skoða í návígi í einhvurri ferðinni... loksins var komið að því...
Barmur og Reykjakollur og Jökulgilið þar á milli...
Komin að mynni Brandsgiljanna beggja... þjálfarar hringdu í landverði degi fyrir ferðina og báru undir þau leiðina sem við vorum búin að reikna út... og þau sögðu okkur að lækirnir í Brandsgiljunum væru stiklanlegir... sem munaði miklu á leið inn eftir þeim öllum...
Framundan var litríkt landslag... giljótt... stórskorið... bratt... formfagurt með meiru... við vorum komin í töfraheima Torfajökulssvæðisins...
Hamrarnirí mynni Litla Brandsgils eru stórir og rauðbrúnir... við vissum ekkert hvað var handan þeirra... og hlökkuðum til að sjá...
Uppi á þessum klettum efst leyndist einhvers staðar brúnin og kletturinn þar sem við stóðum svo síðar um daginn á útsýnistindi sem við nefndum Brand á sínum tíma árið 2015... og Björgólfur kom með betri tillögu... Giljabrand... þar sem hann vakir yfir báðum giljunum og vísar þannig til þeirra... en þar sem við vorum byrjuð að kalla hann Brand og hann er skráður þannig í fyrri sögum... þá látum við Brand standa... en sannarlega flott nafn... Giljabrandur... höfum það nafn með sem gælunafn... nú og ef staðarhaldarar vilja setja formlegt nafn á þennan tind annað en okkar nafntutlur... þá er það sannarlega vel þegið...
Komin að mynni beggja gilja þar sem þau aðskiljast... fjallgarðurinn milli giljanna beggja heitir "Milli Brandsgilja"... og er mikið réttnefni... og í stíl við aðrar nafngiftir á þessu svæði sbr. "Hryggurinn milli gilja" sem rís milli Jökulgils og Sveinsgils... og svo "Milli Hamragilja" sem við eigum eftir að ganga á í Hamragiljunum...
Lilta Brandsgil virtist ekkert sérlega framandi upp á að fara inn og svo aftur út til að ná líka í Stóra Brandsgili... þannig að við létum nægja að skoða það yst... og héldum yfir í Stóra Brandsgil... en ætlum að ganga þetta Litla við tækifæri síðar... kannski á hraðferð yfir í Muggudali og Hamragil síðar meir...
Þórkatla samdi hvorki meira né minna en fimm limrur um þessa ferð... hér kemur sú fyrsta:
Limra 1 af 5 - Þórkatla Jónasdóttir:
Farin enn á Toppfara flandur
Fundin skal hann Gilja-Brandur
Vaðið yfir á
Aftur á ská
Úff, þetta er grófur sandur !
Stóra Brandsgil var augljóslega stærra.... víðara... umfangsmeira...
Hrikalegir grjótdrjólar risu úr hlíðunum... sem minntu á Þrengslin oftar en einu sinni...
Litadýrðin var með ólíkindum... við vorum strax dáleidd og á valdi þessa landslag...
Gengum upp gilið á flötum grýttum botni þess... margsinnis yfir lækjarsprænurnar... sem rétt sluppu með stiklun og smávegis skótávöðun...
Allir litir í landslaginu... djúpir og sterkir og svo mildir og hlýir...
Formin... sjá sveigjuna á berginu þar sem mosinn hefur svo náð að vaxa í smávegis yfirborði sem nær að fanga rigninguna...
Sjá litina í botninum...
Klettaverðir á stöku stað...
Sjá skærgræna og svo djúpgræna litinn innst í Stóra-Brandsgili...
Litið til baka... hamrarnir í Litla Brandsgili þarna yst...
Hvílíkir klettar... litir... hvöss form...
Það hlýnaði vel ofan í gilinu... þarna var besta veðrið...
Áfram inn gilið og enn og aftur yfir lækinn...
Engin leið að ná öllum fjallstindunum ofan okkar... þetta landslag rúmaðist ekki inni í myndavélum...
Hjarta í grjótinu...
Innar lágu enn snjóskaflar yfir lækjunum...
Við gengum á þeim og sáum glitta í lækjarsprænurnar á köflum...
Litið til baka...
Komin að lokum þessa skafls...
Hvílíkt landslag...
Ekki annað hægt en taka hópmynd hér... magnaður hópur... sem er einmitt til í ný ævintýri... stöðugt á nýjum slóðum... tilraunakenndum leiðum... þar sem við vitum ekkert hvort og hvenær við komumst upp úr þessu gili... það var auðvitað aukaatriði...
Erfitt að yfirgefa svona flottan stað... töfrarnir náðust ekki á mynd hér...
Komin í vesturenda Stóra Brandsgils... hér ætluðum við upp ef fært væri... þjálfarar búnir að sjá út góðan skafl á myndum frá því 2015... en ekkert á vísan að róa með það... síbreytilegar aðstæður hér...
Örn lagður af stað upp skaflinn...
Ljós botninn á læknum...
Þessi skafl lofaði góðu...
Frábær leið... örugg á hörðum skaflinum...
Vatnsmagnið rennandi undir skaflinu það lítið að ógnaði ekki öryggi m.t.t. þess að falla í gegnum skaflinn... sem er alltaf ákveðin áhætta á þessu svæði öllu....
Vinstri beygjan á Stóra Brandsgili... við gerðum ráð fryir að það gil væri svipað og Litla Brandsgil... þröngt og lítið og endar í halla upp í hlíðarnar innst... þetta gil endar líka undir Skalla eins og Litla Brandsgil... við þurfum að skoða þessi bæði á göngu einn daginn... gott að eiga eitthvað eftir...
Litið til baka frá skaflinum upp... litirnir svo fallegir... við þurfum að ganga á fjallgarðinn "Milli Brandsgilja" sem hér rís frá Litla yfir á Stóra Brandsgilið...
Magnaði tindurinn sunnan við Stóra Brandsgil virðist nafnlaus... þessi sem rís milli Bláhnúks og Stóra Brandsgils... hann þarf að fá nafn... þegar við göngum á hann síðar... Giljabrandur... nafnið frá Björgólfi á mjög vel við hann... hann mótar vel landslag Stóra Brandsgils og gefur mikið útsýni niður í bæði Brandsgilin...
Frábær leið upp... virtist greið og vandræðalaus alla leið...
Sjá bláan botninn á Stóra Brandsgili... og fjallgarðinn "Milli Brandsgilja" hægra megin...
Farið að sjást meira í gilið allt...
Bláhnúkur lengst til vinstri blár... guli nafnlausi gnæfandi yfir Stóra Brandsgili... Brandur svo rauður innst í gilinu og enn fjær Barmur yfir Jökulgili... fjærst blá fjöllin við Veiðivötn eða Kýlinga... erfitt að segja... passar ekki bara mjög vel að hann heiti Giljabrandur ? ... endilega spáum í þetta saman... verra að hafa engin nöfn til aðgreiningar þar sem við erum sífellt að ganga nýjar leiðir hér og erfitt að átta sig ef allt er nafnlaust meira og minna...
Þegar snjóskaflinum sleppti... tóku við harðar, grýttar skriður... þar sem Örn mótaði smá stíg fyrir okkur... grunnt svo hann hverfur í næstu vetrarleysingum... en ef ekki þá er þetta fínasta leið fyrir þá sem vilja fara þessa leið...
Við vorum alsæl með leiðina hérna upp... vorum undir það búin að þurfa að leita meira að leið upp...
Komin upp á hrygginn sem liggur frá meginlandi Bláhnúks...
Hryggurinn sem við fundum á sínum tíma á leið okkar frá Bláhnúk yfir að Hamragiljunum... Bláhnúkur þarna efst hægra megin... Suðurnámur lengst í fjarska... Brennisteinskvísl vinstra megin hlý og gul...
Mjög flott leið á þessum hryggjum...
Takk fyrir okkur Stóra Brandsgil...
Sólin var mætt og allt varð mjög bjart og hlýtt....
Bestu göngufélagar í heimi...
Háalda komin í ljós vinstra megin... verkefnið á næsta ári með Vondugiljum, Suðurnámum og fleiri spennandi fjöllum, hryggjum og giljum frá Landmannalaugum...
Hér áðum við og fengum okkur nesti... Bláhnúkur þessi blái... nafnlaus þessi guli... Giljabrandur er viðeigandi nafn...
Full af nestisorku... sólarorku... litaorku... héldum við upp á meginlandið í átt að kyngimögnuðum fjallsbrúnum Hamragils...
... fallega og lungamjúka leið... í sólinni...
Fimm gestir voru í þessari göngu... þeir stóðu sig allir vel í erfiðri og mjög langri dagsgöngu...
Hugfangin af fegurðinni... ljósmyndarar klúbbsins máttu varla vera að því að ganga... eins og svo oft áður...
Stóra Brandsgil þarna niðri...
Litið til baka í átt til Landmannalauga og brekknanna upp frá þeim og framhjá brennisteinsöldu...
Bláhnúkur, Giljabrandur, Brandur, Milli Brandsgilja... og aftar er Barmur...
Við eigum ennþá eftir þrjá tinda á þessari mynd...
Blíðskaparveður hér uppi í um 900 m hæð og ennþá logn...
Heiðin að Hamragilsbrúnunum... hér gengum við greitt og spjölluðum mikið...
Skaflar í giljum harðir og þægilegir...
Hamragilstindur þarna lengst upp frá... við stefndum þangað...
Þegar dró fyrir sólu kólnaði... það munar mikið um hana í þessari hæð...
Þegar komið er fram á brúnir Hamragils tekur maður andann á lofti... Jökulgilsbotninn blasir við.... Kaldaklofsfjöllin, Reykjafjöllin og Hamragilin... meðal annars...
Háskerðingur þarna í fjarska með hinum Kalkaklofsfjöllunu... á hann gengum við árið 2018 og fannst við uplifa fegursta útsýni landsins... en líklega er það næst fegursta útsýni landsins á ftir sýninni ofan af Kristínartindum... skákar útsýninu af jöklatindunum öllum í Vatnajökli að okkar mati... en þetta er auðvitað alltaf matsatriði hvers og eins... Tindferð 160 laugardaginn 25 (toppfarar.is)
Og þarna stutt frá vorum við í fyrra á Torfajökli og horfðum niður á Kaldaklofið sjálft.. magnað alveg ! Torfajökull 3ja tinda leið frá Strút um íshellinn og Krókagil til baka um upptök Brennivínskvíslar. (fjallgongur.is)
Hæsti tindur Hamragiljabrúna aðeins lengra upp frá... nafnlaus svo við kölluðum hann Hamragilstind á sínum tíma árið 2015...
Hamragilin þarna niðri... bíða okkar... og fjallgarðurinn á millin þeirra sem kallas "Milli Hamragilja"...
Litið yfir farinn veg þennan dag... Bláhnúkur dökkur... Jökulgilið þarna sléttbotna... Suðurnámur... Barmur... magnað !
Skalli þarna hægra megin... og syðri hluti Barms...
Hér nutum við útsýnisins og gáfum okkur góðan tíma...
Myndatökur og pælingar um landslagið... Reykjafjölliln þarna þrjú saman... Hrafntinnusker... Háuhverir... Laugavegsgöngufarar á ferð þarna einhvers staðar...
Hey... komið aðeins út á klettanösina...
Hæsti tindur Hamragilstinds mældist 1.020 m hár... fyrsti tindur dagsins af sjö þennan dag... en við munum og skrá Stóra Brandsgil í fjallasafnið sem viðkomustað þó það sé ekki "fjall" og eins Þrengslin... því við erum að safna giljum, hryggjum og tindum að Fjallabaki og þessi gil verða öll að vera með... #FjöllinaðFjallabaki
Ofan af hæsta tindi mátti sjá hversu gular brúnir Hamragilja eru sunnan megin...
Loksins komum við okkur aftur af stað... sjá hversu hátt við vorum í samhengi við Barm og Landmannalaugasvæðið... og það í logni...
Næsti viðkomustaður var Suður-Skalli... niður hryggina af meginlandinu... Skalli hér vinstra megin...
Mjög flott leið... um enn einn nafnlausa hrygginn... ekki hægt að setja nafn á alla þessa óteljandi hryggi um allt þarna...
Suður-Skalli framundan hér... eftir öllum þessum hrygg...
Torfajökull hvítur efst á mynd... þarna stóðum við í fyrra... og gengum á alla þrjá tindana... mögnuð ferð !
Sjá græna mosann í gilinu... alls staðar leyndust perlur... ef maður gaf þeim gaum...
Litið til baka...
Allir litir... mjúkir og harðir... sterkir og mildir...
Við nutum hvers skrefs... ekki annað hægt...
Bleiki hryggurinn...
Litabrigðin í hryggjunum...
Ef maður hleðst ekki orku við göngu í þessu landslagi með þessu dásamlega fólki... þá er eitthvað að...
Bleiki hryggurinn í samhengi...
Kaldaklofsfjöll með Háskerðingi efst á mynd...
Litahugmynd í riddarapeysu... ?
Suður-Skalli beið okkar...
Litlu gilin... appelsínugul... græn... grá... blá... rauð... brún... allir litir...
Suður-Skalli mældist 923 m hár...
Kaldaklofsfjöll og Reykjafjöll... Háuhverir og Hamragilin...
Litið til baka... hvílíkir litir... ekki hægt að fá nóg af þessu...
Frá Suður-Skalla tók hryggurinn niður að Hatti við... nafnalaus... en við ætlum að nefna hann Hattarhryggur í stíl við Kattarhrygg... þar sem honum er oft sleppt vegna harðs færis... en hann er of flottur til að vera ekki á blaði né á lista...
Smám saman opnaðist landslagið innst í Jökulgili fyrir augum okkar... og Torfajökullinn handan þess... með litríka hryggina alla niður af jökli í gil...
Stórbrotið landslag... og svo víðfeðmt...
Hattur kominn í ljós... hann er svipmikill og stelur senunni á svæðinu.. enn eitt magnaða náttúrufyrirbrigðið hérna...
Limra 2 af 5 - Þórkatla Jónasdóttir:
Haldið var svo næst á Hatt
Helvíti var það bratt
Þræddi mjóa slóð
Skjálfandi og rjóð
Það hafðist, alveg satt !
Hattarhryggur efri hér framundan... sumir höfðu áhyggjur af honum... höfðu lent í að komast hann ekki vegna glerharðs færis þar sem snúið va rfrá honum... við sáum spor fólks þar sem hann var s niðgenginn og fariðn niður um gilin... en Örn hélt af stað óhikandi... og við eltum...
Örugg leið niður gilin ef menn vilja sleppa Hatti og Hattarhrygg... en það er mikil synd að missa af þessum kafla...
Skyndilega sáum við hlaupahóp koma skokkandi upp Jökulgilið og að Hatti... þjálfarar fóru á flug... þetta er önnur leiðn til að uplifa þetta landslag... utanvegahlaupin hafa margfaldast að vinsældum sóiðustu ár... seinna um daginn í Landmannalaugum hittum við tvo hlaupara úr hópnum sem við þekktum... og komumst að því að þarna var Hlaupahópur FH á ferð... magnað hjá þeim !
Hattarhryggur var saklaus yfirferðar... nokkuð harður en samt gott hald... og sumum fannst gott að hafa stafina til stuðnings...
Mergjuð leið !
Flottasti hluti gönguleiðar dagsins að mati sumra...
Allir stóðu sig vel á þessum kafla og varla var hik á mönnum... rétt fram hjálparhönd ef menn þurftu smá öryggi eða aðstoð... flestir nutu þes að ganga hér niður...
Sjá vel mótaðan stíginn... fáir farið hér um í sumar fannst okkur. á sandinum... erfitt sumar... hryggurinn var lítið mótaður... en eftir okkur 25 manns var kominn góður slóði...
Sjá leiðina ef menn velja gilið... Jökulgilið svo fallegt... Hábarmur þarna vinstra megin... Torfajökull hægra megin...
Sveigjan framhjá klettinum á miðjum hryggnum var ekkert mál...
Örn mótaði góðan slóða...
Hér var nokkuð tæpt á kafla en alls staðar gott hald samt... lítið um slóða utan í Hatti að sjá... mótaði fyrir smá slóða sem virtist koma undan vetri...
Örn skoðaði undir klettinum... og þar var fínn slóði... við fórum þar síðast árið 2015... Tindferð 121 (toppfarar.is)
Fyrstu menn komnir af stað undir klettinum...
Hábarmur... Jökulgilið... og aurarnar að Uppgönguhrygg...
Fínasta leið og betri en áhorfðist neðan frá...
Komin að neðri Hattarhgygg... hér áðum við meðan þeir sem vildu fóru alla leið upp á Hatt...
Doddi, Kolbeinn og Örn enduðu á að vera eingöngu þrír sem það gerðu... eins og síðast fóru fáir...
Fyrst var að rifja upp hvaða leið var farin síðast... og svo fundu þeir eina færa upp bratt klöngur...
Dýrð Jökulgils...
Hlaupahópur FH að koma sér frá Hatti að Uppgönguhrygg...
Strákarnir að fara upp tindinn á Hatti...
Meðan strákarnir tóku Hatt... bauð Bára upp á bratta leið beint niður af Hatti í glerh0rðum skriðunum... Sæbjörn fór skárri leið niður nær klettunum... en svo þveruðu allir á eftir Báru neðar og skemmtu sér konunglega við verkefnið... gaman að ögra sér smá og velja ekki alltaf léttustu leiðina...
Sjá graslendið þar sem sléttlendis nýtur... og rigningarvatn nær að staldra við og gefa gróðri smá tækifæri... dugnaðurinn aðdáunarverður á þessu kalda svæði sem er undirlagt snjó og vindi og kulda stóran hluta ársins...
Neðri Hattarhryggurinn er mjög fallegur yfirferðar.. og þess virði ef menn leggja ekki í efri hluta hryggjarins að ganga þennan kafla neðan við Hatt...
Hópurinn að koma frá Hatti...
Skuggi stóð sig mjög vel í þessari ferð... reynsluboltinn Batman og hann voru góðir vinir og Skuggi gaf ekkert eftir... nema í ánum í Jökulgili... en þær voru heldur ekki fyrir hunda...
Forréttindi að eiga hund... sem nýtur útiverunnar með manni af öllu hjarta... og stendur eins og klettur með manni ef eitthvað er...
Farið að sjást í Uppgönguhrygg... uppáhaldshryggur þjálfara á þessu svæði fyrir utan Hrygginn milli gilja sem er þeirra allra flottastur... en hryggurinn sá er brattur og ekki fyrir lofthrædda... og því miður hvergi nærri eins frægur og Grænihryggur.... sem er eiginlega of vinsæll þessa dagana... varla þverfótað fyrir fólki þar í kring... eins og við áttum eftir að upplifa síðar um daginn...
Hryggurinn vestan við Uppgöngyhrygg er einnig fagur að sjá... og virtist fær alla leið upp... þurfum að kynnast honum einn daginn... sérstaklega ef mikil umferð af fólki er á sama tíma og við á svæðinu... breyttir tímar frá því sem áður var... en ekki getum við verið að nöldra... við vorum ekkert skárri... 25 manns á ferð sem er heilmikill fjöldi...
Þessi dagur giljóttur og hryggjóttur með eindæmum...
Sjá hvernig Jökulgilskvíslin dreifir úr sér um gilbotninn...
Síðasti kaflinn... en ekki síðasta beygjan...
Hattverið þarna niðri... gróðurvin í eyðimörk Jökulgils... töfrar náttúrunnar...
Gróðurinn er að vinna í þessu.... jöklarnir að hverfa smám saman af svæðinu og vatnsmagnið fer minnkandi...
Einstakur staður að heimsækja...
Við eltum kindagötur...
Fegurðin í Hattveri fangast vel á þessari mynd... gróður og vatn í öllu þessu grjóti...
Litið til baka á Hatt og hrygginn hans...
Frændur Hattar allt í kring...
Við ákváðum að ganga niður Jökulgilið að fyrstu ánni og fá okkur nestispásu þar og nýta hana til að far aí vaðskóna...
Litið til baka... Hattur þarna svipmikill og stakur í sínu landslagi...
Gróðurinn í lækjunum...
Hvílík fegurð...
Gengið niður í Þrengslin...
Eins og ekki af þessum heimi...
Erfitt að slíta sig frá þessari fegurð...
Hábarmur gnæfandi yfir öllu svæðinu... þaðan eigum við einstakar minningar...
Þessi var sposkur á svip í einum læknum...
Stiklað yfir nokkrar sprænur niður eftir...
Við enduðum á að velja góðan stað í grasi vaxinni hlíð hér...
Það var enn lengra í vaðárnar... en þessi staður hentaði vel til setu...
Við fylgdumst með mjög stórum hópi ganga eftir brúnunum ofan Jökulgils þar sem Grænihryggur lúrir... Hábarmur þarna svo yfir... hann átti eftir að fylgja okkur í humátt upp Uppgönguhrygg og um Skalla síðar um daginn...
Eftir nestið héldum við áfram niður eftir... og fegurðin í þvergiljunum var allt í kring... alls kyns töfraheimar sem maður veit ekki af fyrr en maður kemur nær...
Sauðfé á nokkrum stöðum í gilinu... ekki mikil beit... dugnaðurinn í þeim...
Gráuhryggir... mögnuð náttúrusmíð !
Við gengum heil lengi niður eftir áður en vöðun hófs...
Limra 3 af 5 - Þórkatla Jónasdóttir:
Farið var í Þrengslin fögur
Flæðandi áin var þungur löður
Yfir hana óð
Og óð og óð
Um ferðina verða sagðar sögur !
... með smávegis stiklunum... sjá Hatt í baksýn...
Komin að fyrstu árþveruninni...
Allir í vaðskó og ekkekrt mál... ískalt og aðeins straumhart... en tært niður í botn og engin úlfúð í rennslinu...
Hundurinn Batman lagði ekki í vaðið og Örn tók hann í fangið...
Bára gekk fyrir ofan til að minnka strauminn... en í vaði þrjú prófuðum við að láta hann vaða sjálfan með því að halda höfðinu upp úr vantinu og þá synti hann vel yfir...
Njáll óð yfir allar árnar með Skugga í fanginu... það var meira en að segja það...
Mjög gaman að þræða gilið svona og upplifa lækjarsprænurnar og stærri árnar liðast niður eftir...
Litadýrð Þrengslanna opnaðist smám saman fyrir okkur...
... og við gerðum okkur grein fyrir forréttindunum...
Klettastríturnar um allt...
Vað tvö...
Upp fyrir hné á köflum...
Svo komu langir auðir kaflar...
Vað þrjú... þar þurfti að leita færis þar sem áin sléttist mest úr sér... mjög straumhart var í álum og þar sem um þrengdist...
Ólýsanlegt landslag allt í kring...
Loksins kynntumst við Þrengslunum í návígi..
Þornaðir farvegir...
Þarna hefði verið hægt að vera í langan tíma og upplifa alla fegrðina í hlíðunum allt í kring...
Komin í enda Þrengslanna og farið að sjást niður eftir gilinu að Sveinsgilskjafti...
Við gengum eins langt og við komumst upp með án þess að vaða í fjórða sinnið...
Komin að enda við ána þar sem hún liðast eftir hlíðunum... búin að ganga 2,6 kílómetra niður Jökulgilið...
Þarna opnast gilið aftur og Þrengslin eru að baki... við ákváðum að láta hér við sitja og snúa við þar sem við áttum eftir að vaða allt saman aftur til baka... og ganga heilmikið áður en til Landmannalauga yrði komið...
Sjá klettinn þarna sléttan og stakan... þjálfari myndaði ekki nærri allt sem fyrir augu bar í gilinu... það var svo mikið í gangi á þessari leið að það náðist ekki...
Hópmynd hér við enda göngunnar í Þrengslunum:
Efri: Jóhann Smári gestur, Auður E. Jóhannsdóttir gestur,, Njóla, Jaana, Arna, Njáll, Guðný Ester, Björgólfur, Ögn, Sæbjörn Guðmundsson gestur, Sigga Lár. og Þórkatla.
Neðri: Siggi, Doddi, hundurinn Batman, Oddný, Inga Guðrún, Edwin Árnason, hundurinn Skuggi, Fanney, Elísa, Kolbeinn, Linda, Bjarni, Sofia Johannsdóttir og Sigga Bjarna en Bára tók mynd.
Hér önduðum við að okkur orkunni úr litunum og klettunum...
... og snerum svo við með semingi úr þessari fegurð... gegnum Þrengslin öll aftur...
... með fegurðina hátt og lágt...
Aftur vaðið þrisvar yfir Jökulgilskvíslina... og mörgum sinnum yfir minni sprænur..
Minna í ánni en árið 2019 þegar við óðum Jökulgilið frá Sveinsgilskjafti... als 9 sinnum yfir stóru ána og 9 sinnum yfir minni ár... = 18 sinnum... og lentum í meiri hrakningum en þennan dag... enda var þá farið að bregða birtu af degi... og endað í rökkri... og vöðunin sú var í lok langrar göngu frá Kirkjufellsvatni á Habarm að Grænahrygg og um allan Hrygginn milli gilja... ógleymanleg ferð sem trónir á topppnum yfir allar ferðir á þessu svæði hvað vaðrar erfiðleikastig og ævintýri... jebb... því erfiðari ferðir.. því sætari og eftirminnilegri eru þessar ferðir... þesar auðveldu þar sem farið er á stíg um troðnar slóðir allan tímann... gefa ekki nærri því eins mikið og þessar þar sem finna þarf leiðir og leysa úr landslaginu á staðnum... Tindferð 175 Hábarmur (toppfarar.is)
Snillingar þetta lið... ekkert hik.. bara látið sig hafa það... og notið ævintýrisins...
Heiður að vera hér...
Fimmta vaðið...
... og enn var Njáll berandi hundinn Skugga...
Síðasta vaðið... furðulega auðvelt að gera þetta... kaldur og dofinn á fótunum.. en ef menn voru vel klæddir að ofan í hlýjum peysum og buxurnar voru ekki að detta niður og blotna... og vaðskórnir með þéttum botni... eins og þjálfari lagði upp með fyrir ferðina... þá voru menn í góðum málum...
Örfáir voru í hefðbundnum vaðskóm sem þjálfari hafði ekki mælt með að vera í... og fundu menn fyrir því í grýtinu milli vöðunarinnar... þetta var jú 5,4 kílómetra kafli alls... en við gátum samt farið seinna í vaðskóna og fyrr úr þeim en ella þar sem vatnslítið var í Jökulgilskvíslinni þennan dag svo þetta slapp ágætlega...
Litið til baka...
Hér skiptum við aftur í gönguskó... ofar var smávegis umferð af fólki að koma og fara að Grænahrygg... og stóri hópurinn sem við sáum ofan á hryggjunum var að vaða yfir Jökulgilskvíslina á sama tíma talsvert ofan við Þrengslin...
Heilmikill lærdómur felst í svona vöðun... hver ferð kennir manni og skerpir á vinnubrögðum með hvernig er best að gera þetta.. strigaskór, vera í háum ullarsokkum smá þurrklútur, þurrir sokkar til skiptanna, fæturnir frískast við vaðið, manni hlýnar fljo´tt aftur á göngu, gott að vera vel klæddur að ofan á svona vaðkafla... sömu lexíur og árið 2019...
Tveir útlendingar á leið að Grænahrygg...
Takk fyrir okkur Þrengsli og Jökulgil...
Falleg leiðin aftur í átt að Hatti og inn að Uppgönguhrygg...
Uppgönguhryggur er talsvert innarlega...
Hér komin framhjá stóra gönguhópnum sem reyndust vera Fjallavinir á ferð í einni af nokkrum ferðum sínum hvert sumar þessa sömu leið um Grænahrygg...
Uppgönguhryggur hér framundan lágur og hógvær til að byrja með...
Klárlega ekki síðra fyrirbæri en Grænihryggur og annars eðlis... hægt að ganga hann allan... skiptandi litum.. langur og hlykkjóttur... magnað fyrirbæri...
Litir Uppgönguhryggjar... allir ljósu og mildu litirnir á svæðinu...
Töfrar frá fyrsta skrefi til þess síðasta...
Litið til baka... Fjallavinir að nálgast okkur... þau líklega jafn sammála okkur um að vera ekki öll á sama tíma á hryggnum...
Nú tók við litaveisla sem er engu lík...
... við nutum litanna allt í kring...
Hópurinn þéttur reglulega og dólað upp í rólegheitunum..
Ólýsanleg fegurð !
Skörp litaskil...
Margbreytileiki...
Birtubreytingar...
Formbreytingar...
Ægileg fegurð í kring...
Skorin brött gil um allt...
Hlykkjótt leið...
Stígurinn í stakasta lagi og hvergi tæpt að ganga... mun greiðfærari en hryggurinn að Hatti sem er þessi misserin mun minna genginn greinilega...
Áfram svona skör skil milli lita... eins og penslað landslag... sama fyrirbærið og á hrænahrygg þar sem heill hryggur er sterkgrænn... og annar karrýgulur við hliðina á honum...
Fjallavinir að koma þarna upp... fallegt að sjá þau liðast eftir hryggnum...
Brúna grjótið ljóst þegar það brotnaði...
Torfajökull þarna efst á mynd... og nær Uppgönguhryggurinn liðandi eins og ormur...
... en hann heldur áfram upp eftir...
... alla leið upp á meginland Skalla...
Við reyndum að ná mynd af okkur með Uppgönguhrygginn og Torfajökul í baksýn... ómetanleg hópmynd...
Riddarapeysumynd dagsins...
Fjallavinir... mjög flott nafnið á þeirra hópi... alger snilld... Fjallavinir :-) :-) :-)
Gengið í málverki eða konfektkassa náttúrunnar...
Hvernig er hægt að lýsa þessu öðruvísi.... ?
Sjá hvernig hryggurinn nær enn lengra upp eftir... beygir svo enn einu sinni og tengist meginlandinu...
Síðasti kaflinn...
Litið til baka...
Komin að endalokum Uppgönguhryggjar... alls tæplega 1,5 kílómetra kafli á þessum hrygg...
Kaldaklofsfjöllin þarna þrjú...
Takk fyrir okkur Uppgönguhryggur !
Auðvitað gengum við á Skalla og létum ekki stíginn afvegaleiða okkur framhjá honum... það tók því nú ekki að sleppa þeim stórkostlega útsýnisstað yfir allt þetta svæði...
Við bara gleymdum okkur á spjallinu og vorum enga stund upp...
Skalli mældist 1.030 m hár þennan dag...
Limra 4 af 5 - Þórkatla Jónasdóttir:
Skundaði næst upp á Skalla
Eftir snæðingi var búin að kalla
Niður sest
Að njóta "rest"
Og sýnar til allra þessara fjalla !
Algert logn... mikið útsýni... en svolítið mistur... sem var ekki hægt að skýra með moldroki... né hitamistri því lofthitinn var kaldur... var þetta gosmóða ?... erfitt að segja...
Torfajökull...
Kaldaklofsfjöll og Hrafntinnusker...
Til Landmannalauga og Löðmunds o.m.fl...
Hundarnir orðnir þreyttir... þetta var alvöru ferð...
Eftir góða nestispásu héldum við niður af Skalla stystu leið...
Örn og við... fengum að launum þennan góða skafl niður sem gaf mýkt og röska niðurgöngu... fyrir að velja bara beinustu leið niður af Sjalla... sömu og við fórum árið 2015 þegar ekki var komin svona skýr leið um Skalla frá hryggjunum til Lauga...
Frábær leið niður og talsvert bratt...
Sumir renndu sér og hvíldu hnén...
Og svo var komið sér yfir á stíginn... fjölfarna... sem var ekki skemmtilegt... við erum ekki vön að ganga í svona miklu kraðaki... munum það næst að velja aðrar leikðir allan tímann... en Bára þjálfari sá fína leið niður um Litla Brnadsgil en náði ekki að bera það undir Örn sem var kominn nokkuð langt niður á þessum kafla...
Og við hefðum eftir á að hyggja einnig getað gengið fjöllin "Milli Brandsgilja"... en það er eitthvað notalegt við að eiga þann fjallgarð eftir... árið 2024... með Hamragiljum og nýjum tindum og hryggjum... eftir Háöldu og félaga árið 2023... nóg að gera næstu árin sko !
Ein af fjallsrótum Skalla leiddi okkur niður að Vörðuhnúk...
Sjá Skalla og skaflinn okkar niður...geggjuð leið !
Hlökkum til að fara milli Brandsgilja og um Litla Brandsgil sem við eigum þá ennþá eftir að skoða í návígi...
Vesturbarmur eða hvað... þriðji hæsti tindurinn á þessum kafla þar sem stígurinn liggur í gegnum...
Við þvældumst svo upp á þann næst hæsta stuttu síðar... sem mældist 869 m hár... og nýttum þar nafnið Vörðuhnúkur af kortum... ef það reynist rétt.. en hærri tindur er ofar sem virðist vera 880 m hár... skoðum það betur næst !
Jökulgilið nær Laugum og Barmur í allri sinni dýrð... hann eigum við líka eftir... Fjallavinir hér ofan af næst hæsta tindinum...
Litið upp eftir...
Hér skildu leiðir okkar og allra hinna á sömu leið... við áttum stefnumót við útsýnistindinn Brand...
Smá útúrdúr sem flestir létu sig hafa að taka á þessum langa degi...
Litla Brandsgil... og Skalli efst hægra megin... hluti Torfajökuls í miðið og Hábarmur vinstra megin...7
Brandur kallast á við Bláhnúk og vakir yfir giljunum sínum tveimur... í glæsilegum brúnum og klettum sem gefa mikill svip úr giljunum...
... og þvílíkt útsýni yfir farinn veg um morguninn... Stóra Brandsgil hér... Giljabrandur þá hægra megin... og "Milli Brandsgilja" vinstra megin...
Mögnuð sýn á leið okkar í byrjun dags... yfir allar þessar slrænur inn eftir Stóra Brandsgili... og upp snjóskaflinn..
Gefandi endir á stórkostlegum göngudegi...
Ekki hægt annað en taka hópmynd...
Sextán af 25 manns...
Limra 5 af 5 - Þórkatla Jónasdóttir:
Loks var lokið þessu randi
Og leit að Gilja-Brandi
Við fyrsta gil
Hér um bil
Líst mér á að hann standi !
Takk fyrir okkur Brandsgil... við eigum sannarlega eftir að sjá ykkur oftar...
Héðan biðu okkar Laugar... hvíld... viðrun... fögnuður... akstur heim... víma næstu daga... alsæla með lygilega fagran dag... enn einu sinni á þessu svæði...
Við héldum bara áfram sama sólinu... löngubúin að ganga frá okkur tímann sem við ætluðum að fara í heitalækinn og fá okkur tvo kalda og mat... það var allt í lagi...
... við tímdum ekki heim... því fegurðin hélt áfram... nornabaugar hér á miðri leið frá Brandi að stígnum niður í Laugar... +
Hjarta í miðjum nornabaugnum...
En landið hafði ekki sagt sitt síðasta...
Hélt áfram að segja okkur sögur af ólýsanlegri fegurð... og óendanleika... möguleikum og fjölbreytileika... sem engin mannshugur nær að kalla fram af sjálfsdáðum...
Stórkostleikuirnn hélt áfram alla leið niður á áraurar Brandsgiljanna...
... og við fengum sólina með í för...
... og við lukum okkar för jafn agndofa og í byrjun dags...
... yfir víðfeðmi þessa landslags sem Torfajökullinn hefur skapað...
... með öllum sínum hryggjum... tindum.. og giljum...
Reyndum jafnvel að hrista af okkur mestu ölvunina þegar komið var til byggða... svona til að raunveruleikatengjast aftur...
... ef við þá tímdum því... var maður ökufær eftir svona sælu ?
Bláhnúkur er sama stórkostlega fyrirbærið og Grænihryggur... stakur litur samankominn á heilu náttúrufyrirbæri... heilu fjalli... þetta fjall er stórfenglegt... og ætti að vera fyrsta fjall allra sem ganga á þessu svæði... tekur rúmar 20 mínútur fyrir stálpaðan dreng að fara þetta með foreldrum sínum... mögnuð fjölskylduferð... og hæg tað fara um Grænagil í bakaleiðinni og ná þannig hring til Landmannalauga... á kannski tveimur klukkustundum á rólegu dóli að upplifa og ana að sér öllu sem fyrir ber...
Sólin endaði gönguna með okkur...
... og hlýjaði allt í kring... í logni og friði kvöldhúmsins...
Það var skrítið að sjá að við höfum verið tíu klukkustundir á göngu... þetta leið eins og klukkutími...
Lending í Landmannalaugum... hingað verðum við að koma á hverju ári... ekki spurning...
Barmur, Jökulgilið, Reykjaköllur og Vörðuhnúkur...
Vi'ð gáfum okkur góðan tíma þegar í bílana var komið til að viðra ferðina, nærast og spá í það sem var að baki...
Alls 22,5 km á 10:05 - 10:09 klst. upp í 1.030 m hæst með alls 1.076 m hækkun úr 596 m upphafshæð... mismunandi tölur í öllum tækjum en þetta var lendingin hjá þjálfurum... tölurnar eru meira misvísandi nú en áður... og við vitum ekki skýringuna á því...
Fjórir af sex gestur ferðarinnar... með Ingu Guðrúnu og Siggu Lár Toppförum.. gestirnir stóðu sig allir mjög vel í þessari mjög svo krefjandi göngu... þetta var langt og strangt í vegalengd, tíma og yfirferð... virkilega vel gert !
Við tímdum ekki heim í sólinni og sælunni...
Dásamlegur endir á deginum...
Bestu félagar í heimi...
Riddarapeysurnar í snakkinu... gott að fá smá kartöfluflögur í lok svona göngu !
Við tók akstur heim í tvo og hálfan klukkutíma... allir komu heilir heim... þessir dagar eru langir... en margfalt þess virði...
Höldum áfram að safna öllum tindum, fjöllum, hryggjum, dölum, vötnum og giljum Friðlandsins að Fjallabaki... búin með níu ferðir... og margar spennandi framundan næstu ári... #FjöllinaðFjallabaki
Gps-ferill á wikiloc: Wikiloc | Brandsgil, Hamragilstindur, Hattur, Þrengsli, Uppgönguhryggur, Skalli, Vörðuhnúkur, Brandur 130822 #FjöllinaðFjallabaki Trail
Myndband af ferðinni: